Hendrik Fayat is geboren te Sint-Jans-Molenbeek op 28 juni 1908. Hij werd vrij vroeg actief in de socialistische beweging waar hij één van de grote promotoren van de Vlaamse kwestie was. Hij werd in 1946 verkozen tot volksvertegenwoordiger, een mandaat dat hij bekleedde tot in 1971. Achtereenvolgens was hij minister van buitenlandse handel (1957-1958), adjunct-minister van buitenlandse zaken (1961-1965), minister-staatssecretaris voor Europese zaken (1965-1966), minister van buitenlandse handel (1968-1971) en staatssecretaris voor het havenbeleid (1973). Fayat zal vooral bekend blijven door zijn actie voor de vernederlandsing van de diplomatie. Hij lag ook mee aan de basis van de Rode Leeuwen die in 1969 door de partijleiding werden erkend als de Vlaamse socialistische federatie van Brussel-Halle-Vilvoorde. Fayat bleef voorzitter van de Rode Leeuwen tot in 1977.