Lies Cosijn 1931-2016, Indonesië-Nederland Met haar moeder zat Lies Cosijn in het Jappenkamp en kwam in 1946 naar Nederland. Ze studeerde onder Theo Dobbelmann aan het Instituut Kunstnijverheid Amsterdam en werkte tot 1962 als een van de eerste keramisten op de Experimentele Afdeling bij de Porceleyne Fles in Delft, toen Dobbelmann deze startte. Daarna had ze haar eigen atelier in Amsterdam en verhuisde in 1964 naar Petten met haar man Herman Meijers (professor internationaal recht aan de Universiteit in Amsterdam). Het paar was maatschappelijk zeer betrokken. Lies Cosijn wordt gezien als één van de meest belangrijke keramisten van de tweede helft van de 20ste eeuw. Ze is in februari 2016 overleden. Inspiratie en techniek Lies bouwde haar werk met de hand op, decoreerde het met sinterengobes, waarna ze haar afbeeldingen en teksten inkraste. Ze stookte het op 1160 ºC elektrisch. Veel teksten zijn afgeleid van Nederlandse dichters. De Nederandse dichteres Fritzi ten Hamsen van der Beek zou model hebben gestaan voor de erotische afbeeldingen op haar werk. Zij koos voor keramiek, omdat ze een grote liefde had ontwikkeld voor de klassieke archeologie. Zij maakte gebruik van vergelijkbare technieken als in de Griekse en Romeinse vaasschilderkunst. Haar werk was altijd een aanklacht ergens tegen. Ze zei: “Ik kan nooit mooie dingen maken. Er zit zoveel boosheid in me. Ik ben altijd bezig tegen iets.”