Leo Michielsen (Antwerpen, 1911 - Kapellen, 1997) was één van de toonaangevende intellectuelen binnen de Belgische KP. Hij doctoreerde aan de RUG in 1936 met een studie over de handel en financiën in het 18de eeuwse Antwerpen. Vervolgens begon hij een leraarscarriere aan het Atheneum te Antwerpen. Hij trad toe tot de KPB in 1940 en als verzetsman wordt hij opgesloten in het concentratiekamp van Buchenwald. Na de oorlog herneemt hij zijn leraarschap. Als historicus en marxistisch denker nam hij binnen de KP een vooraanstaande plaats in. Hij start de centrale partijschool opnieuw op en van 1946 tot 1958 maakt hij deel uit van het Centraal Comité. In 1969 wordt hij benoemd tot docent aan de VUB en start hij de cursus geschiedenis van de Europese arbeidersbeweging, die tussen 1976 en 1980 in boekvorm wordt uitgegeven. Daarnaast verwerft hij bekendheid met zijn beschouwingen over de politieke aktualiteit, de internationale verhoudingen en de marxistische interpretatie (Het Neokapitalisme, 1969). Als reactie op de verdere marginalisering van de KPB neemt hij in de jaren '80 meer en meer afstand van de partij.